Rhosyn "Rambling Rector"

Mae'r rhosyn "Rambling Rector" yn blodeuo yn fuan blwyddyn yma, ar ol Gwanwyn poeth - er ei fod yn oer rwan. Cawsom dipyn o law ddoe - dechreuodd bwrw ryw hanner awr wedi deg a r'oedd yn bwrw mwy er lai trwy'r dydd. Gobeithio bod dipyn wedi treiddio i'r daear. Ar ol tri mis a hanner hefo peth nesa i ddim o law, mae'r ardd yn sych ofnadwy. Dyn ni wedi bod yn dyfrio y llysiau a'r ffrwythau - ond dyw o ddim yn bosib rhoid digon o ddwr pan mae o mor sych.

Beth bynnag, mae'r rhosyn yma yn fendigedig pan mae o'n blodeuo, hefo arogl gwych, hefyd. Ond dyw'r blodau ddim yn para yn hir.

Hwylio

Dros y penwythnos ro’n yn hwylio. Dwi erioed wedi bod o’r blaen (ar wahan i mynd am dro bach yng nghwch fy mrawd yng nghyfraith yn dechrau yn Southampton. Y troy ma roedden ni’n dechrau yn yr un lle ond yn hwylio i’r Isle of Wight, ar cwch bach “classic” a gafodd ei adeiladu yn y tridegau.

R’oedd o’n hwyl a dysgais dipyn hefyd. Cawsom un diwrnod braf – dim rhy boeth – mae o reit oer unwaith dych chi allan ar y môr. Ond yn y nos, roedd yn stormus a gwyntog, a roedd yr angor ddim yn dal. Felly roedd rhaid symud tua 4.30 yn y bore! Ag unwaith roedden ni i gyd (6 ohonnon ni) wedi deffro, wnaethon i benderfynu symud a dechrau yn ol (o Newtown Creek) i Southampton, oherwydd roedd y tywydd am waethygu yn hwyrach yn y bore. Felly roedd yn gyffrous iawn, gyda gwynt cryf. Yn y dechrau doedd dim cwch arall i’w weld, ond wedi cael hoe back a coffi yn Cowes ac ail ddechrau roedd o’n fwy brysur. Yr unig beth wnes i ddim mwynhau oedd trio cysgu ac y. y. b. ar y cwch. Does dim llawer o le, a methais cysgu. A dim eisio codi i mynd i’r ty bach (fel dwi’n arfer gwneud sawl gwaith yn y nos) rhag deffro pawb arall (ia, ia, ŵn i; ormod o wybodaeth). Dipyn fel gwersyllu – a mae na reswm pam dwi ddim yn gwersyllu – gwell gen i gwely a brecwast!

Garddio a darllen

Dwi’n cael hi’n anodd cadw i fynny hefo’r blog yr amser yma o’r flwyddyn. Mwy na dim dwi wedi bod yn garddio. Ac am ei fod mor sych yma, mae angen treulio amser yn dyfrio hefyd. Dyma llun o’r ardd llysiau ryw fis yn ol, ar old dod yn ol o’r New Forest, lle roedden ni dros penwythnos y Pasg.

Nadolig dwytha roedden ni yn medru bwyta pannas o’r ardd, a moron o’r tŷ gwydr, er fod eira yn cyddio’r pannas. Ond, eleni, mae’r planhygion yn fach iawn o hyd, er eu fod yn cael eu ddyfrio.

O’r diwedd, hefyd, darganfais lyfr Cymraeg dwi wedi mwynhau gymaint. Llyfr gan Gwen Parrott - Hen Blant Bach. Llyfr ditectif, ond dim mewn ffordd arferol. Unwaith ddes i i arfer hefo’r tafodiaith, r’oedd o’n wych. Ei llyfr diwethaf ydy o; felly dwi wedi archebu llyfr arall gan yr un awdures, a gaeth ei cyhoeddi dwy flwydd yn ol.