Yn ol yn yr ardd

Dwi ddim wedi cael llawer o siawns i gyfrannu i’r blog yn ddiweddar. Dwi wedi bod yn brysur yn y gwaith; es i’r ysgol undydd yn y Ganolfan Cymraeg a hefyd dwi wedi bod yn trio dechrau ar be sydd eisiau gwneud yn yr ardd – ac yn y ty gwydr. Mi fyddaf yn tyfu pupurau melys hir (?) bob blwyddyn. (Does dim cyfieithiad am “sweet peppers” yn fy ngeiriadur, felly os oes cyfieithiad cywir, deudwch!) Mae’r math yn y llun yn dod o’r Eidal – Corno Rosso ydy ei henw nhw, a mae nhw’n wych, yn enwedig wedi ei rhostio yn y ffwrn. Yr unig peth ydi eu bod nhw yn cymryd amser hir i dyfu – felly ddylwn i ddechrau yn gynnar – ym mis Chwefror, fel engraifft - neu fyddan nhw ddim yn barod nes mis Hydref neu Tachwedd. Ond, pan mae o’n lwyd ac yn oer, does gen i ddim gymhelliant i fynd allan I’r ty gwydr! Ond rŵan ei fod yn gynhesach, mae o’n bendant yn amser plannu hadau.

Dros y penwythnos diweddaf, a heddiw, dwi wedi body yn brysur yn y tŷ gwydr. Mae gennyn ni dŷ gwydr enfawr, hen, hefo digon o le i dyfu bob fath o salad. Felly dwi wedi dechrau hefo letys a planhigion salad arall. Yn yr ardd ei hun, mae na cennin o hyd a hefyd rhiwbob yn barad rwan – a garlleg sydd wedi ei cadw ers y hâf.