Darllen, garddio, cogninio, bwyta...

Pedwar peth dwi’n hoffi, er fy mod i ddim yn gwneud llawer o goginio’r dyddiau yma.  Ta beth, mae hi wedi nod yn benwythnos oer, oer a llwyd.  Gwahanol iawn i benwythnos diwethaf, pan roedd yn teimlo fel Gwanwyn.  A fell y does dim llawer o awydd i godi yn y bore, er bod rhaid yn y diwedd i fynd allan gyda’r ci.  Ond cyn gwneud hynny, dwi wedi bod yn darllen dipyn bach.  Ar y funud dwi’n darllen Y Storïwr.  Mae o wedi cael adolygiau da iawn.  

Doeddwn i ddim yn siŵr ar y ddechrau, ond rŵan dwi’n mwynhau o gymaint.  Llyfr dwi ddim eisiau gorffen, felly dwi’n trio peidio rhuthro trwyddo fo gormod.  Dyma be mae Janice Jones yn dweud: “Mae iaith y nofel hon yn llifo, a chyda'i holl haenau a'i holl ddarlleniadau posibl, mae'n gyfrol fydd yn plesio darllenydd mewn modd personol ac unigryw”. 


 Ond doedd o ddim yn bosib darllen trwy’r penwythnos.  Aethom allan i’r meithrinfa yn Buckingham  i brynu goeden fedwen arian.  Roedd un yn tyfu yn yr ardd gefn: wedi bod yna am flynyddoedd, ond llynedd, roedd yn amlwyg ei bod wedi marw.  Mae'r fedwen, ar wahan i fod yn dlws, yn ddefnyddiol iawn i adar gwyllt.  Felly roedden ni eisiau un arall,  a tra bod ni yna, prynu shallots newydd, oherwydd bod y rhai a aeth i fewn yn y Hydref wedi pydru gyda’r holl glaw, a dipyn o hadau.  Rhyfedd fel ei bod bron yn amser i wasgaru cenin, er bod cenin llynedd yn dal yn yr ardd.  Ond dim llawer ohonnyn nhw.

Un hoff ryseit ydi "Leek Corustade" yn yr hen lyfr Cranks.  A dyna be wnes i ar ol dod yn ol  o'r feithrinfa.  Roedd hi bron yn dywyll erbyn i fi fynd allan i'r ardd i gasglu'r cenin.  A dyma llun o'r "Croustade" wedi ei goginio.  Dydy o ddim yn edrych rhy dda yn y llun, ond mi roedd yn flasus!